Inmiddels is het alweer een tijdje geleden dat ik wat heb geschreven, word weer is tijd!
Behandeling van 30 augustus en 4 oktober zijn achter rug, binnen en buitenkant van beide benen zijn gedaan. Eerst links, daarna rechts.
Ik moet zeggen dat de heupen toch behoorlijk gevoelig en hardnekkig waren. Zowel de vervelende verdoving prikjes, als de behandeling op de heup was niet echt een pretje.
De behandeling duurde weer net zo lang als de vorige. bij elkaar van 08.50u tot 11.45u op de tafel gelegen!
Inmiddels is het standaard geworden dat ik tussendoor even naar het toilet kan, want met een volle blaas, lig je toch niet lekker op zo'n tafel. De tumesent vloeistof heeft zeker een half uur nodig om te "marineren" zoals mijn dokter dat zegt! En dan kan ik even er tussenuit om naar het toilet te gaan. Maar dit is zo vreemd gevoel. Want ik heb een enorm dik been van die vloeistof, maar best lachwekkend om dat zo te zien en mee te maken. En hoe meer je het mee maakt hoe meer je ermee gewend bent.
Daarna alles weer netjes inpakken, en warm houden, want die vloeistof is best koud!
Na zo'n 40 min gaat de dokter van start, apparaat is in orde gemaakt, alles is aangesloten.
Sneetje in m'n been, dan beginnen. Het eerste begin is altijd weer even wennen. Maar doet geen pijn.
Maar als er bijna 3 kwartier tot een uur verstreken is, dan begin ik het het zat te worden. Ik wordt moe, begin allemaal beurs te voelen.
Meteen na de behandeling, ga ik van de tafel af, en dan stroomt vaak het vocht al uit m'n been.
M'n been wordt dan goed ingepakt, lipo broek erover heen en een mooie groene ziekenhuis broek! Heel charmant, en binnen mum van tijd loopt alles lekker door. Ik moet vooral blijven lopen, om het vocht eruit te laten lopen. Tussendoor wordt alles ook nog even verschoond, en natuurlijk ook voordat ik naar huis ga.
In de loop van de dag gaat de verdoving uitwerken, en dan voelt het behoorlijk beurs en stijf.
In de dagen erna, wordt alles goed blauw, nu was dat deze keer meer dan de voorkant, moet ik zeggen. Maar waarschijnlijk toch omdat het hardnekkig en gevoelig was.
Natuurlijk ben ik nog niet klaar, do 22 november a.s. is nummer 5 gepland. De achterkant van mijn benen zijn dan aan de beurt. Het is nog even een verrassing of een enkele en beide benen gedaan worden.
Ik hoop op het 2de! Dan heb ik die maar gehad.
Ik begin nu echt vorm in mijn benen te krijgen, het voelt nog steeds vreemd. De behandelde delen, voelen soepel aan, en zijn niet gespannen! Voelt ook echt lichter aan. Nu is er totaal 8 liter uit!
Maar of de vermoeidheid en onrust minder is geworden....dat vind ik moeilijk te zeggen!
Misschien kun je dat ook pas echt zeggen als alles helemaal gedaan is.
Ik ben ook heel benieuwd als de onderkant gedaan wordt, omdat ik daar toch best veel last heb, en de huid strak gespannen staat.
Met de behandelingen heb je wel geduld nodig, helaas kan het niet elke week achter elkaar! Ik zou het zo doen, als het kon!
Met lichte spanning kijk ik nu uit naar aankomende donderdag, en ben ik weer benieuwd hoe het zal verlopen.
zondag 18 november 2012
woensdag 29 augustus 2012
Op naar behandeling 3
Behandeling 2 is al weer enige tijd achter de rug.
Maar ik wil er nog even het 1 en ander over vertellen. 14 juni 2012 J.L.
Die verdovingsprikjes waren toch wel weer het vervelendste van de behandeling. Het zijn er zoveel, toch nu ook weer een stuk of 30!
Verder viel het redelijk mee, het verliep behoorlijk voorspoedig.
Uit het linker been was al 1,9 liter uit gehaald en het rechterbeen daar is 1,8 liter uit gehaald.
Daarna nog de rest van de dag vertoeven in het ziekenhuis. Behoorlijke lange zit, en uiteindelijk treed dan de pijn op. Steeds heen en weer lopen in de gang van het Erasmus, om het vocht uit te laten lopen. Er was behoorlijk wat uit gekomen. Maar dat scheelt weer voor thuis.
Eenmaal thuis gekomen, was ik na het eten behoorlijk moe.
Ik heb weinig TV gezien en veel geslapen.
Ik besloot maar naar bed te gaan, en de nacht ging best redelijk.
De volgende ochtend was het heerlijk om weer te douchen! Zo lekker om dan even die strakke kous uit te trekken en een frisse douche te nemen.
De dagen erna ging het allemaal best redelijk, er kwam wel veel vocht uit.
Iets meer dan een week later veranderde het wondje, en zag het er even iets minder uit.
Het bleek een ontsteking, Rood, branderig, jeuk, pijnlijk....Dat was even niet zo prettig.
De Dokter daar kon ik meteen bij terecht. Een oppervlakkige huidontsteking, maar net op tijd erbij.
Eerst met de echo gekeken hoe het er onderhuids uit zag. En daarna even het wondje open maken....dat was toch wel behoorlijk pijnlijk. Ook nog even bloedprikken, om de ontstekingswaarde bij te houden. Dat werd opnieuw aan de antibiotica (10 dgn) en regelmatig koelen met een icepack!
Daarna regelmatig het ziekenhuis bezoeken, om te kijken of het niet erger werd. Gelukkig heeft de antibiotica zijn werk gedaan, en was het na een week of 3 een stuk beter! Ik heb in die periode een vreselijke jeuk gehad, de onderhuidse wond en de ontsteking waren natuurlijk aan het genezen.
Door de vakantie periode zat er even een wat langere tijd tussen de volgende behandeling. Op 6 augustus nog even een controle, en een nieuwe afspraak plannen voor de 3de behandeling.
Behandeling 3 vind aanstaande donderdag 30 augustus plaats.
Tussendoor ben ik toch nog even met vakantie geweest, was niet de planning, maar toch echt heerlijk! Echt genoten in Oostenrijk. Toch een klein vervelend dingetje, kreeg een ontstoken spatader! Ook behoorlijk gevoelig, maar heeft niet de vakantie beheerst!
Daarmee toch weer even langs dokter Wijne geweest. Na de ontsteking zou ik al 1 dag eerder met de antibiotica beginnen, maar nu met de ontstoken spatader 2 dagen eerder starten.
30 augustus dan gaat dokter Wijne beide binnenkanten van mijn benen aanpakken. Ik vind het toch weer een beetje spannend! Maar ik weet wat me te wachten staat, en wat er gaat gebeuren! Ja de prikjes zullen weer niet prettig aan voelen, maar ja tanden op lkaar en me handen in één.....
Op naar een volgend resultaat en een verbetering in mijn benen!
Maar ik wil er nog even het 1 en ander over vertellen. 14 juni 2012 J.L.
Die verdovingsprikjes waren toch wel weer het vervelendste van de behandeling. Het zijn er zoveel, toch nu ook weer een stuk of 30!
Verder viel het redelijk mee, het verliep behoorlijk voorspoedig.
Uit het linker been was al 1,9 liter uit gehaald en het rechterbeen daar is 1,8 liter uit gehaald.
Daarna nog de rest van de dag vertoeven in het ziekenhuis. Behoorlijke lange zit, en uiteindelijk treed dan de pijn op. Steeds heen en weer lopen in de gang van het Erasmus, om het vocht uit te laten lopen. Er was behoorlijk wat uit gekomen. Maar dat scheelt weer voor thuis.
Eenmaal thuis gekomen, was ik na het eten behoorlijk moe.
Ik heb weinig TV gezien en veel geslapen.
Ik besloot maar naar bed te gaan, en de nacht ging best redelijk.
De volgende ochtend was het heerlijk om weer te douchen! Zo lekker om dan even die strakke kous uit te trekken en een frisse douche te nemen.
De dagen erna ging het allemaal best redelijk, er kwam wel veel vocht uit.
Iets meer dan een week later veranderde het wondje, en zag het er even iets minder uit.
Het bleek een ontsteking, Rood, branderig, jeuk, pijnlijk....Dat was even niet zo prettig.
De Dokter daar kon ik meteen bij terecht. Een oppervlakkige huidontsteking, maar net op tijd erbij.
Eerst met de echo gekeken hoe het er onderhuids uit zag. En daarna even het wondje open maken....dat was toch wel behoorlijk pijnlijk. Ook nog even bloedprikken, om de ontstekingswaarde bij te houden. Dat werd opnieuw aan de antibiotica (10 dgn) en regelmatig koelen met een icepack!
Daarna regelmatig het ziekenhuis bezoeken, om te kijken of het niet erger werd. Gelukkig heeft de antibiotica zijn werk gedaan, en was het na een week of 3 een stuk beter! Ik heb in die periode een vreselijke jeuk gehad, de onderhuidse wond en de ontsteking waren natuurlijk aan het genezen.
Door de vakantie periode zat er even een wat langere tijd tussen de volgende behandeling. Op 6 augustus nog even een controle, en een nieuwe afspraak plannen voor de 3de behandeling.
Behandeling 3 vind aanstaande donderdag 30 augustus plaats.
Tussendoor ben ik toch nog even met vakantie geweest, was niet de planning, maar toch echt heerlijk! Echt genoten in Oostenrijk. Toch een klein vervelend dingetje, kreeg een ontstoken spatader! Ook behoorlijk gevoelig, maar heeft niet de vakantie beheerst!
Daarmee toch weer even langs dokter Wijne geweest. Na de ontsteking zou ik al 1 dag eerder met de antibiotica beginnen, maar nu met de ontstoken spatader 2 dagen eerder starten.
30 augustus dan gaat dokter Wijne beide binnenkanten van mijn benen aanpakken. Ik vind het toch weer een beetje spannend! Maar ik weet wat me te wachten staat, en wat er gaat gebeuren! Ja de prikjes zullen weer niet prettig aan voelen, maar ja tanden op lkaar en me handen in één.....
Op naar een volgend resultaat en een verbetering in mijn benen!
woensdag 23 mei 2012
11 dagen na de 1ste behandeling
Ik ben inmiddels nu 11 dagen verder na de 1ste behandeling.
Bijna niet te bevatten hoe zenuwachtig ik 2 weken geleden was.
Zoveel vragen spookten er door mijn hoofd, Hoe zou het verlopen, hoe voelt het aan, hoe voel ik me erna, ben ik een beetje mobiel, heb ik veel pijn..........en nog zoveel meer.
2 weken geleden was het programma, "je zal het maar hebben" Laura heeft dezelfde aandoening als ik. Hierop was het één en ander te zien hoe zo'n behandeling verloopt. En hoe je met Lipoedeem door het leven gaat. Dit was voor mij meteen een mooie aanleiding om te weten hoe zo'n behandeling verloopt. Maar niets was minder waar, ik voelde me alleen maar zenuwachtiger worden. Heb die nacht ook slecht geslapen. Woensdag nog wat laatste dingetjes gedaan zodat alles klaar zou zijn voordat ik minder mobiel zou zijn. De laatste nacht redelijk geslapen, en toen was de dag aangebroken. Eigenlijk voelde ik me toen heel rustig. Eenmaal in het Ziekenhuis, voelde ik een beetje spanning opkomen, maar die was snel weer verdwenen nadat ik de dokter en de assistent had gezien. Ik mocht nog even in de wacht kamer wachten en kreeg een pilletje om rustig te worden. Tenslotte was de verdoving plaatselijk. Voordat ik naar binnen ging nog even een toilet bezoek, want de behandeling kon wel even duren.
Toen werd ik binnen geroepen. 2 artsen, 1 leerling en 1 verpleegkundige, allemaal aardige mensen. Er moesten nog een aantal dingen in orde gemaakt worden, en ik mocht alvast de onderkleding uit doen. Toen werden er nog foto's genomen voor de behandeling. Daarna werd er een mooie tekening op mijn linker boven been gemaakt, met diverse ovalen. Tenslotte kreeg ik allemaal kruisjes op m'n been. Dat was zodat hij wist waar de naalden voor de verdoving vloeistof in ging
Ik mocht op de tafel gaan liggen, gelukkig niet zo'n koud operatiebed. Maar lekker zacht met lakens!
Ik moest het toch een poosje uithouden op het bed.
Eerst werd mijn been ontsmet, toen kreeg ik verdovingprikjes zodat ik de grotere naalden niet zou voelen waar het verdovingsvloeistof mee ingebracht zou worden. Maar die kleine venijnige prikjes waren niet echt fijn. 2 dokters aan beide kanten gaven die prikjes. Later heb ik ze geteld, waren er een stuk of 30.
Toen werd mijn been helemaal ingepakt in de groene lakens. Apparaat werd in werking gesteld en toen kon het beginnen. Met 4 naalden tegelijk stukje voor stukje werd de vloeistof in m'n been gebracht.
Dat was een hele rare gewaarwording. Je voelt je been helemaal opzwellen. Leek wel een ballon.
Hoe meer vloeistof erin ging, hoe meer ik het ging voelen. Rondom mijn knie was het best gevoelig. Mijn boven been was gevuld met 2,5 liter verdovingsvloeistof.
De vloeistof had nu even tijd nodig om in te werken.
Na drie kwartier kon de liposuctie beginnen. Wat vond ik het spannend, ik was zo nieuwsgierig hoe het zou aan voelen. Een klein sneetje werd er aan de bovenkant van mijn been gemaakt, en toen kon de ultra dunne stofzuiger m'n been in en zijn werk doen.
Ik liet het allemaal maar over m'n heen komen. Vreemd zwaar gevoel gaf het met de trillingen. Want dat ding trilt. De doktoren hoorde ik zeggen, er komt een mooie kleur uit. Ik zeg tegen de verpleegkundige, een mooie kleur. Ze liet de slang zien waar het VET doorheen liep. Het was oker geel. Heel apart, maar ik vond het reuze interessant allemaal. Ik voelde er in het begin erg weinig van, alleen dat vreemde zware gevoel en de trillingen. De dokter deed het heel rustig en beheerst. Even later was het tijd om aan de onderkant van mijn boven been een sneetje te maken. Steeds werd er bij gehouden hoeveel vet er in de litermaat zat. Ik was daar natuurlijk ook heel benieuwd naar. Toen de dokter eenmaal een tijd bezig was, voelde ik het al een beetje beurs gaan worden. En rondom m'n knie voelde het soms ook niet zo prettig. Soms leek het alsof er scheermesjes door m'n been heen ging. Dat gaf ik dan aan, en dan deed hij rustig aan, of op een ander plekje. Maar na ongeveer een uur begin het toch best vervelend te aan te voelen. Toen vond dokter Wijne het ook wel mooi geweest, en was het tijd om te stoppen.
Iedereen keek meteen naar de litermaat, hoeveel vet zit erin....Totaal 1,9 liter is eruit gehaald.
Dat is toch best veel. De groene lakens werden van me afgehaald, en ik mocht voorzichtig komen staan. En ik keek meteen naar beneden over m'n been. Nou dat zag er heel vreemd uit. Aan de ene kant dacht ik, zoooo je ziet het nu al het verschil. Maar aan de andere kant dacht ik, jeetje lijken de Pyreneeën wel. Het zag er zo gebobbeld uit. Ik heb 3 uur op de tafel gelegen. Meteen werden er weer foto's gemaakt. En toen kwam het, ik moest de mega strakke broek. Gelukkig was ik wel al steunkousen gewend, maar daar heb ik nou niet bepaald goede ervaringen mee, dus daar zag ik best tegenop.
Met 2 artsen tegelijk werd de broek aangetrokken, best komisch gezicht, achteraf dan. Want dat deed best pijn. Ik kreeg een ziekenhuis broek aan, omdat ik de middag nog moest blijven in het ziekenhuis en er moest nog veel vocht uit komen. Ik moest ook zeker veel lopen in de gang van het ziekenhuis.
Aan het einde van de dag, nadat zijn spreekuur was afgelopen werd het verband verschoond en mocht ik naar huis. In de loop van de middag, voelde ik de verdoving uit werken en werd het allemaal behoorlijk beurs en pijnlijk. Verder voelde ik me goed. Ik was blij dat ik thuis was, want die dag in het ziekenhuis duurde wel heeeel lang. Van 08.30 tot 17.45u
In de avond werkte de verdoving steeds meer uit, en voelde het behoorlijk gevoelig.
Ik deed alles heel voorzichtig. Vooral met opstaan, lopen, naar de wc gaan. Heel rustig en voorzichtig. In de loop van de avond m'n bed maar is opgezocht. Ik kon alleen maar op m'n rug liggen. Die nacht heb ik niet geweldig geslapen, ik was wel heel moe, maar was bang dat ik zou draaien denk ik. Vrijdag ochtend was ik heel vroeg wakker. De dokter had verteld dat ik mocht douchen, dat had ik niet verwacht, maar was daar reuze blij mee. Dus was blij dat het licht was (06.30u) Ik wist niet hoe snel ik in de douche kon. Ohhh wat was dat heerlijk zeg. Het verschil was al best goed te zien. Maar ik was best wel blauw, en wat voelde het beurs....
In de ochtend heb ik nog wat geslapen, want ik was toch behoorlijk moe. In de middag ging ik terug gaan naar het ziekenhuis voor controle.
Maar al met al kan ik zeggen, ook al na 1 dag, dat het me is meegevallen.
Ook na 11 / 12 dagen kan ik zeggen dat het me allemaal is meegevallen.
Ik ben nog heel voorzichtig, op m'n knieën zitten, of even gaan hurken, zwaar tillen, fietsen........dat doe ik nog even niet. Maar wandelen, de trap op en af gaat me nu best goed af.
Op het moment zit er nog vocht in mijn been, en daarom moet ik met wandelen in beweging blijven.
Het is nu uit kijken naar de volgende behandeling. Deze ga ik nu met een gerust hart tegemoet, Maar spannend blijft het altijd....
Bijna niet te bevatten hoe zenuwachtig ik 2 weken geleden was.
Zoveel vragen spookten er door mijn hoofd, Hoe zou het verlopen, hoe voelt het aan, hoe voel ik me erna, ben ik een beetje mobiel, heb ik veel pijn..........en nog zoveel meer.
2 weken geleden was het programma, "je zal het maar hebben" Laura heeft dezelfde aandoening als ik. Hierop was het één en ander te zien hoe zo'n behandeling verloopt. En hoe je met Lipoedeem door het leven gaat. Dit was voor mij meteen een mooie aanleiding om te weten hoe zo'n behandeling verloopt. Maar niets was minder waar, ik voelde me alleen maar zenuwachtiger worden. Heb die nacht ook slecht geslapen. Woensdag nog wat laatste dingetjes gedaan zodat alles klaar zou zijn voordat ik minder mobiel zou zijn. De laatste nacht redelijk geslapen, en toen was de dag aangebroken. Eigenlijk voelde ik me toen heel rustig. Eenmaal in het Ziekenhuis, voelde ik een beetje spanning opkomen, maar die was snel weer verdwenen nadat ik de dokter en de assistent had gezien. Ik mocht nog even in de wacht kamer wachten en kreeg een pilletje om rustig te worden. Tenslotte was de verdoving plaatselijk. Voordat ik naar binnen ging nog even een toilet bezoek, want de behandeling kon wel even duren.
Toen werd ik binnen geroepen. 2 artsen, 1 leerling en 1 verpleegkundige, allemaal aardige mensen. Er moesten nog een aantal dingen in orde gemaakt worden, en ik mocht alvast de onderkleding uit doen. Toen werden er nog foto's genomen voor de behandeling. Daarna werd er een mooie tekening op mijn linker boven been gemaakt, met diverse ovalen. Tenslotte kreeg ik allemaal kruisjes op m'n been. Dat was zodat hij wist waar de naalden voor de verdoving vloeistof in ging
Ik mocht op de tafel gaan liggen, gelukkig niet zo'n koud operatiebed. Maar lekker zacht met lakens!
Ik moest het toch een poosje uithouden op het bed.
Eerst werd mijn been ontsmet, toen kreeg ik verdovingprikjes zodat ik de grotere naalden niet zou voelen waar het verdovingsvloeistof mee ingebracht zou worden. Maar die kleine venijnige prikjes waren niet echt fijn. 2 dokters aan beide kanten gaven die prikjes. Later heb ik ze geteld, waren er een stuk of 30.
Toen werd mijn been helemaal ingepakt in de groene lakens. Apparaat werd in werking gesteld en toen kon het beginnen. Met 4 naalden tegelijk stukje voor stukje werd de vloeistof in m'n been gebracht.
Dat was een hele rare gewaarwording. Je voelt je been helemaal opzwellen. Leek wel een ballon.
Hoe meer vloeistof erin ging, hoe meer ik het ging voelen. Rondom mijn knie was het best gevoelig. Mijn boven been was gevuld met 2,5 liter verdovingsvloeistof.
De vloeistof had nu even tijd nodig om in te werken.
Na drie kwartier kon de liposuctie beginnen. Wat vond ik het spannend, ik was zo nieuwsgierig hoe het zou aan voelen. Een klein sneetje werd er aan de bovenkant van mijn been gemaakt, en toen kon de ultra dunne stofzuiger m'n been in en zijn werk doen.
Ik liet het allemaal maar over m'n heen komen. Vreemd zwaar gevoel gaf het met de trillingen. Want dat ding trilt. De doktoren hoorde ik zeggen, er komt een mooie kleur uit. Ik zeg tegen de verpleegkundige, een mooie kleur. Ze liet de slang zien waar het VET doorheen liep. Het was oker geel. Heel apart, maar ik vond het reuze interessant allemaal. Ik voelde er in het begin erg weinig van, alleen dat vreemde zware gevoel en de trillingen. De dokter deed het heel rustig en beheerst. Even later was het tijd om aan de onderkant van mijn boven been een sneetje te maken. Steeds werd er bij gehouden hoeveel vet er in de litermaat zat. Ik was daar natuurlijk ook heel benieuwd naar. Toen de dokter eenmaal een tijd bezig was, voelde ik het al een beetje beurs gaan worden. En rondom m'n knie voelde het soms ook niet zo prettig. Soms leek het alsof er scheermesjes door m'n been heen ging. Dat gaf ik dan aan, en dan deed hij rustig aan, of op een ander plekje. Maar na ongeveer een uur begin het toch best vervelend te aan te voelen. Toen vond dokter Wijne het ook wel mooi geweest, en was het tijd om te stoppen.
Iedereen keek meteen naar de litermaat, hoeveel vet zit erin....Totaal 1,9 liter is eruit gehaald.
Dat is toch best veel. De groene lakens werden van me afgehaald, en ik mocht voorzichtig komen staan. En ik keek meteen naar beneden over m'n been. Nou dat zag er heel vreemd uit. Aan de ene kant dacht ik, zoooo je ziet het nu al het verschil. Maar aan de andere kant dacht ik, jeetje lijken de Pyreneeën wel. Het zag er zo gebobbeld uit. Ik heb 3 uur op de tafel gelegen. Meteen werden er weer foto's gemaakt. En toen kwam het, ik moest de mega strakke broek. Gelukkig was ik wel al steunkousen gewend, maar daar heb ik nou niet bepaald goede ervaringen mee, dus daar zag ik best tegenop.
Met 2 artsen tegelijk werd de broek aangetrokken, best komisch gezicht, achteraf dan. Want dat deed best pijn. Ik kreeg een ziekenhuis broek aan, omdat ik de middag nog moest blijven in het ziekenhuis en er moest nog veel vocht uit komen. Ik moest ook zeker veel lopen in de gang van het ziekenhuis.
Aan het einde van de dag, nadat zijn spreekuur was afgelopen werd het verband verschoond en mocht ik naar huis. In de loop van de middag, voelde ik de verdoving uit werken en werd het allemaal behoorlijk beurs en pijnlijk. Verder voelde ik me goed. Ik was blij dat ik thuis was, want die dag in het ziekenhuis duurde wel heeeel lang. Van 08.30 tot 17.45u
In de avond werkte de verdoving steeds meer uit, en voelde het behoorlijk gevoelig.
Ik deed alles heel voorzichtig. Vooral met opstaan, lopen, naar de wc gaan. Heel rustig en voorzichtig. In de loop van de avond m'n bed maar is opgezocht. Ik kon alleen maar op m'n rug liggen. Die nacht heb ik niet geweldig geslapen, ik was wel heel moe, maar was bang dat ik zou draaien denk ik. Vrijdag ochtend was ik heel vroeg wakker. De dokter had verteld dat ik mocht douchen, dat had ik niet verwacht, maar was daar reuze blij mee. Dus was blij dat het licht was (06.30u) Ik wist niet hoe snel ik in de douche kon. Ohhh wat was dat heerlijk zeg. Het verschil was al best goed te zien. Maar ik was best wel blauw, en wat voelde het beurs....
In de ochtend heb ik nog wat geslapen, want ik was toch behoorlijk moe. In de middag ging ik terug gaan naar het ziekenhuis voor controle.
Maar al met al kan ik zeggen, ook al na 1 dag, dat het me is meegevallen.
Ook na 11 / 12 dagen kan ik zeggen dat het me allemaal is meegevallen.
Ik ben nog heel voorzichtig, op m'n knieën zitten, of even gaan hurken, zwaar tillen, fietsen........dat doe ik nog even niet. Maar wandelen, de trap op en af gaat me nu best goed af.
Op het moment zit er nog vocht in mijn been, en daarom moet ik met wandelen in beweging blijven.
Het is nu uit kijken naar de volgende behandeling. Deze ga ik nu met een gerust hart tegemoet, Maar spannend blijft het altijd....
dinsdag 8 mei 2012
nog 24 uur....
Nog 24 uur te gaan, en dan is de dag aangebroken!
Afgelopen nacht niet super geslapen, ik ben er te veel mee bezig.
Gisteravond, je zal het maar hebben gekeken. Toevallig met een meisje die ook Lipoedeem heeft.
Hierin een stukje kunnen zien hoe de liposuctie werkt. Na morgen kan ik ook vertellen hoe het voelt en wat het resutaat zal zijn. Reuze spannend vind ik het.
Vandaag nog wat voorbereindingen treffen. Spulletjes inpakken om mee te nemen richting het ziekenhuis. Nog wat huishoudelijke klusjes en de boodschappen zijn ook binnen.
Ik heb inmiddels weer wat vragen gekregen waar ik toch wel benieuwd naar ben. Die schrijf ik vandaag ook nog maar even op papier.
Snel vul ik het verhaal weer aan met de details die morgen en erna gaan komen!
Liefs Mirel
Afgelopen nacht niet super geslapen, ik ben er te veel mee bezig.
Gisteravond, je zal het maar hebben gekeken. Toevallig met een meisje die ook Lipoedeem heeft.
Hierin een stukje kunnen zien hoe de liposuctie werkt. Na morgen kan ik ook vertellen hoe het voelt en wat het resutaat zal zijn. Reuze spannend vind ik het.
Vandaag nog wat voorbereindingen treffen. Spulletjes inpakken om mee te nemen richting het ziekenhuis. Nog wat huishoudelijke klusjes en de boodschappen zijn ook binnen.
Ik heb inmiddels weer wat vragen gekregen waar ik toch wel benieuwd naar ben. Die schrijf ik vandaag ook nog maar even op papier.
Snel vul ik het verhaal weer aan met de details die morgen en erna gaan komen!
Liefs Mirel
woensdag 25 april 2012
Lipoedeem en dan....
Hoi hoi,
Sinds vandaag heb ik bedacht om een weblog te beginnen. Dit is om de gebeurtenissen van de komende tijd van me af te schrijven, maar ook voor alle lieve mensen om me heen m'n verhalen en ervaringen te delen.
Veel mensen om mij heen weten dat ik al enige tijd kamp met een chronische aandoening in mijn benen. Genaamd LIPOEDEEM. Daarnaast zitten er nog hele vervelende spataders, waar voor ik vaak genoeg voor behandeld ben en nog voor onder behadeling ben.
Lipoedeem: is een aandoening waarbij vetweefsel ongelijkmatig verdeeld is over het lichaam. Er ontstaan dan plaatselijk vetophopingen op heupen, dijen, onderbenen, binnenkant van de knieën of de armen. Daarbij geeft het vervelende klachten als, vermoeide zware benen, onrustig gevoel hebben, Koude onder benen/ voeten, gevoelige schenen, snel blauwe plekken, Moe zijn, verminderde spierspanning, gewrichtsklachten....
ALGEMEEN
Lipoedeem is een veel voorkomende aandoening met een aantal Speciefieke kenmerken. De ziekte is bij medici slechts beperkt bekend. Dermatologen kennen de diagnose, een aantal flebologen en verder incidenteel andere artsen. De reden hiervoor is de onbekendheid met de ziekte door het ontbreken van het onderwijs aan artsen in opleiding over deze ziekte. Dit leidt tot veel frustratie bij patiënten en onjuiste of onbevredigende adviezen. Het meest bekend is het steeds herhaalde advies tot gewichts vermindering en bewegen, terwijl de meeste ernstige lipoedeem patiënten dit stadium al lang voorbij zijn of in elk geval vele malen hebben gevolgd.
Behandeling: Na mijn diagnose in 2006 heb ik een lymfdrainage gehad (Lichte been massages en ingezwachtelde benen)
Eigenlijk werd er door meerdere artsen verteld dat er vrij weinig over bekend is, en er niet echt een goede behandeling voor is. Eventueel werd er geroepen een liposuctie. Maar ik moest vooral bewegen en letten op m'n gewicht.
Over de liposuctie was vrij weinig tot niets over bekend, maar uit eindelijk mocht ik naar een plastisch chirug. Ze wist er niet veel vanaf, maar zag wel het nut van de medische indicatie.
De dokter schreef een verwijs brief naar de zorg verzekeraar. Na een aantal weken, verzoek afgewezen. Reden, zit niet in de vergoedingen pakket. Daar sta je dan, met je rug tegen de muur. In die tijd regelmatig spatader behandelingen gehad...
In 2009 inmiddels weer woonzaam in Rotterdam. Spataderen waren een tijdje niet behandeld, en de groei van mijn benen nam toe. Klachten waren ook meer geworden, dus een nieuwe verwijzing gevraagd bij de huisarts en naar het Erasmus MC gegaan. Daar opnieuw de diagnose gekregen van LIPOEDEEM en spataderen. Spataderen kunnen behandeld worden. Met een duplex onderzoek (echo) wordt er gekeken waar de vaten verstoord zijn en die behandeld kunnen gaan worden. Is inmiddels meerdere malen gebeurt.
Inmiddels was er nog vrij weinig bekend over LIPOEDEEM en wat een optie zou kunnen zijn was liposuctie. Maar dat doen ze niet in het Erasmus, dus kreeg ik een verwijzing naar polikliniek de Blaak.
Het was duidelijk, de LIPOEDEEM is duidelijk aanwezig, de klachten die ik heb zijn duidelijk herkenbaar voor dit ziekte beeld. Dr. Bonen zou mij kunnen helpen. Het was wel nodig dat al mij spataders verwijdert zouden zijn. Daar was ik mee bezig in het Erasmus MC. Met de zorgverzekering zou het wel goed komen. Dr. bonen had goede moed en zeker met Mensiz (mijn zorgverzekeraar) Want daar deden ze goede zaken mee. Ik zou terug komen in 2010 om dat te kijken hoever het stond met de spataders en of er eventueel behandeld kon worden.
Best optimischtich ging ik de deur uit, Zou ik dat toch van al die vervelende klachten afkomen.....? Eenmaal terug in 2010 was er een probleem met Menzis, de stekker is eruit getrokken...dan kon ik zelf voor de kosten opdraaien...niets had zin, een verwijzing, bellen....stond ik daar weer....alle moed zakt in je schoenen.
In 2010/2011 ben ik voor controle bij Dr. Wijne in het Erasmus ziekenhuis.
Ik vertelde mijn verhaal over wat er was voor gevallen bij polikliniek de Blaak. Hij herkende het probleem. Hij wist me te vertellen dat er plannen zijn in het ziekenhuis om ook met deze behandeling te starten, maar dat kon allemaal nog wel even duren. Het plan staat nog diep in de vrieskast, maar ik kwam wel op zijn lijstje!
Daarna diverse malen naar het ziekenhuis geweest om me spataders te behandelen. Ging niet altijd van een lije dakje. Het is best gevoelig, Vaak lukte het niet goed en heb er zelfs trombose van gekregen. Dat werd bloedverdunners spuiten...Best raar jezelf prikken geven.
Steeds weer als ik in het ziekenhuis kwam, vroeg ik naar de stand van zaken. Hoe staat het ervoor, is er al iets bekend over de liposuctie? Steeds was het niet zo, apparaat niet compleet, werkte niet goed, onderdeel in bestelling, noem het maar op.
Op dinsdag 3 april stond weer een afspraak gepland, voor een controle en een behandeling. Normaal staat de kamer altijd helemaal vol met diverse doktoren. Dit keer was er 1 dokter. Nu kon ik ook eens goed duidelijk maken dat alles toch niet zo prettig voelt, en de klachten toch verergeren. En dat ik toch niet zo goed weet waar het allemaal gaat eindigen. Met m'n werk heb ik de laatste tijd behoorlijk meer last en dat wordt er niet minder op. En zo wordt alles minder, trappen lopen bijvoorbeeld, dat ontwijk ik het liefst. Ook nu was mijn vraag, hoe staat het met de liposuctie? Dr. Wijne was er onlangs mee begonnen en is positief. Ik uitgelegd dat ik ook in aanmerking zou komen en hoe dat verder gaat. Maar eerst moest er naar de aderen gekeken worden en behandeld worden. De dokter was klaar, was dit keer goed verlopen. De zuster trekt altijd de strakke elastische kous aan en daar lag ik nog even op te wachten. Ondertussen belde de dokter met dokter wijne, en vertelde ze me dat ik even kon wachten met aankleden en de dokter naar beneden zou komen. Ik was helemaal verbaasd. Ja toen stond ie daar...gelukkig herinnerde hij mij nog. Even gekeken, uitgelegd hoe en wat. Ja zegt ie je komt in aanmerking voor zo'n liposuctie. Ik zeg oke, meer kwam er ook even niet uit... Hij zegt ik zit te denken, Misschien begin/ half mei...Ik vraag, hoe bedoel je om te kijken voor hoe en wat...Nee voor de behandeling! Nou ik kon even werkelijk geen woord uitspreken. Toen was mijn vraag hoe het zat met het inmiddels beruchte kosten plaatje. Hij zegt de zorgverzekering blijft buiten schot. Maar, zeg ik hoe gaat het dan in zijn werk? De kosten zijn voor het ziekenhuis, omdat ze in een leer traject zitten! Toen wist ik me even helemaal geen houding te geven...en klapte een beetje dicht. Inmiddels kon ik me weer aankleden, en hebben we even een afspraak gemaakt. Leek me wel verstandig omdat het ineens heel dicht bij komt, en ik natuurlijk ook veel vragen had.
16 april kon ik bij hem terecht. Vragen opgeschreven en alles gesteld. Hij heeft foto's gemaakt van alle kanten en het was nu afwachten op een afspraak om nogmaals goed te kijken of m'n spataderen weg zijn. Dit is toch wel een risico tijdens de liposuctie. Deze afspraak was 24 april. Ze hebben weer een ader behandeld Rechts, en links was perfect, dus daar kan Dr wijnen gaan beginnen.
Het gaat er nu echt van komen, en dat allemaal in zo'n enorme korte tijd. Al jaren ben je ermee bezig, weet je niet hoe het allemaal gaat verlopen, en nu in zo'n 5/6 weken is alles geregeld. Ik vind het allemaal nog wat onwerkelijk, en kan het nog moeilijk bevatten. Maar de datum staat 10 mei half 9 op de rochussenstraat.
Dr. Wijne zal hoogst waarschijnlijk 1 zone per keer behandelen, boven been aan de voorkant. Hij werkt met een soort zones, en het is even afwachten hoe het allemaal verloopt, en hoe het herstel is. Na ong 4-6 wkn wordt de andere kant gedaan. Het is een dagopname, met een plaatstelijke verdoving. Er wordt in verschillende banen vloeistof ingespoten, dit heeft tijd nodig om in te werken. Als dit is gebeurt, kan de liposuctie van start gaan. Dit alles kost zeker zo'n 3 a 3 1/5 uur. Daarna blijf ik nog in het ziekenhuis om bij te komen, stukjes te gaan lopen, en hoe ik me voel. Als alles goed gaat, mag ik rond 17.00u naar huis.Hier onder een filmpje hoe het ongeveer in grote lijnen zal verlopen. Dokter wijne pakt een paar dingen iets anders aan, maar komt een beetje op hetzelfde neer.
http://youtu.be/FI2TX3Fwnv8
Hieronder een site waar veel informatie te vinden is over LIPOEDEEM.
http://www.lipv.nl/lipoedeem.htm
Sinds vandaag heb ik bedacht om een weblog te beginnen. Dit is om de gebeurtenissen van de komende tijd van me af te schrijven, maar ook voor alle lieve mensen om me heen m'n verhalen en ervaringen te delen.
Veel mensen om mij heen weten dat ik al enige tijd kamp met een chronische aandoening in mijn benen. Genaamd LIPOEDEEM. Daarnaast zitten er nog hele vervelende spataders, waar voor ik vaak genoeg voor behandeld ben en nog voor onder behadeling ben.
Lipoedeem: is een aandoening waarbij vetweefsel ongelijkmatig verdeeld is over het lichaam. Er ontstaan dan plaatselijk vetophopingen op heupen, dijen, onderbenen, binnenkant van de knieën of de armen. Daarbij geeft het vervelende klachten als, vermoeide zware benen, onrustig gevoel hebben, Koude onder benen/ voeten, gevoelige schenen, snel blauwe plekken, Moe zijn, verminderde spierspanning, gewrichtsklachten....
ALGEMEEN
Lipoedeem is een veel voorkomende aandoening met een aantal Speciefieke kenmerken. De ziekte is bij medici slechts beperkt bekend. Dermatologen kennen de diagnose, een aantal flebologen en verder incidenteel andere artsen. De reden hiervoor is de onbekendheid met de ziekte door het ontbreken van het onderwijs aan artsen in opleiding over deze ziekte. Dit leidt tot veel frustratie bij patiënten en onjuiste of onbevredigende adviezen. Het meest bekend is het steeds herhaalde advies tot gewichts vermindering en bewegen, terwijl de meeste ernstige lipoedeem patiënten dit stadium al lang voorbij zijn of in elk geval vele malen hebben gevolgd.
Behandeling: Na mijn diagnose in 2006 heb ik een lymfdrainage gehad (Lichte been massages en ingezwachtelde benen)
Eigenlijk werd er door meerdere artsen verteld dat er vrij weinig over bekend is, en er niet echt een goede behandeling voor is. Eventueel werd er geroepen een liposuctie. Maar ik moest vooral bewegen en letten op m'n gewicht.
Over de liposuctie was vrij weinig tot niets over bekend, maar uit eindelijk mocht ik naar een plastisch chirug. Ze wist er niet veel vanaf, maar zag wel het nut van de medische indicatie.
De dokter schreef een verwijs brief naar de zorg verzekeraar. Na een aantal weken, verzoek afgewezen. Reden, zit niet in de vergoedingen pakket. Daar sta je dan, met je rug tegen de muur. In die tijd regelmatig spatader behandelingen gehad...
In 2009 inmiddels weer woonzaam in Rotterdam. Spataderen waren een tijdje niet behandeld, en de groei van mijn benen nam toe. Klachten waren ook meer geworden, dus een nieuwe verwijzing gevraagd bij de huisarts en naar het Erasmus MC gegaan. Daar opnieuw de diagnose gekregen van LIPOEDEEM en spataderen. Spataderen kunnen behandeld worden. Met een duplex onderzoek (echo) wordt er gekeken waar de vaten verstoord zijn en die behandeld kunnen gaan worden. Is inmiddels meerdere malen gebeurt.
Inmiddels was er nog vrij weinig bekend over LIPOEDEEM en wat een optie zou kunnen zijn was liposuctie. Maar dat doen ze niet in het Erasmus, dus kreeg ik een verwijzing naar polikliniek de Blaak.
Het was duidelijk, de LIPOEDEEM is duidelijk aanwezig, de klachten die ik heb zijn duidelijk herkenbaar voor dit ziekte beeld. Dr. Bonen zou mij kunnen helpen. Het was wel nodig dat al mij spataders verwijdert zouden zijn. Daar was ik mee bezig in het Erasmus MC. Met de zorgverzekering zou het wel goed komen. Dr. bonen had goede moed en zeker met Mensiz (mijn zorgverzekeraar) Want daar deden ze goede zaken mee. Ik zou terug komen in 2010 om dat te kijken hoever het stond met de spataders en of er eventueel behandeld kon worden.
Best optimischtich ging ik de deur uit, Zou ik dat toch van al die vervelende klachten afkomen.....? Eenmaal terug in 2010 was er een probleem met Menzis, de stekker is eruit getrokken...dan kon ik zelf voor de kosten opdraaien...niets had zin, een verwijzing, bellen....stond ik daar weer....alle moed zakt in je schoenen.
In 2010/2011 ben ik voor controle bij Dr. Wijne in het Erasmus ziekenhuis.
Ik vertelde mijn verhaal over wat er was voor gevallen bij polikliniek de Blaak. Hij herkende het probleem. Hij wist me te vertellen dat er plannen zijn in het ziekenhuis om ook met deze behandeling te starten, maar dat kon allemaal nog wel even duren. Het plan staat nog diep in de vrieskast, maar ik kwam wel op zijn lijstje!
Daarna diverse malen naar het ziekenhuis geweest om me spataders te behandelen. Ging niet altijd van een lije dakje. Het is best gevoelig, Vaak lukte het niet goed en heb er zelfs trombose van gekregen. Dat werd bloedverdunners spuiten...Best raar jezelf prikken geven.
Steeds weer als ik in het ziekenhuis kwam, vroeg ik naar de stand van zaken. Hoe staat het ervoor, is er al iets bekend over de liposuctie? Steeds was het niet zo, apparaat niet compleet, werkte niet goed, onderdeel in bestelling, noem het maar op.
Op dinsdag 3 april stond weer een afspraak gepland, voor een controle en een behandeling. Normaal staat de kamer altijd helemaal vol met diverse doktoren. Dit keer was er 1 dokter. Nu kon ik ook eens goed duidelijk maken dat alles toch niet zo prettig voelt, en de klachten toch verergeren. En dat ik toch niet zo goed weet waar het allemaal gaat eindigen. Met m'n werk heb ik de laatste tijd behoorlijk meer last en dat wordt er niet minder op. En zo wordt alles minder, trappen lopen bijvoorbeeld, dat ontwijk ik het liefst. Ook nu was mijn vraag, hoe staat het met de liposuctie? Dr. Wijne was er onlangs mee begonnen en is positief. Ik uitgelegd dat ik ook in aanmerking zou komen en hoe dat verder gaat. Maar eerst moest er naar de aderen gekeken worden en behandeld worden. De dokter was klaar, was dit keer goed verlopen. De zuster trekt altijd de strakke elastische kous aan en daar lag ik nog even op te wachten. Ondertussen belde de dokter met dokter wijne, en vertelde ze me dat ik even kon wachten met aankleden en de dokter naar beneden zou komen. Ik was helemaal verbaasd. Ja toen stond ie daar...gelukkig herinnerde hij mij nog. Even gekeken, uitgelegd hoe en wat. Ja zegt ie je komt in aanmerking voor zo'n liposuctie. Ik zeg oke, meer kwam er ook even niet uit... Hij zegt ik zit te denken, Misschien begin/ half mei...Ik vraag, hoe bedoel je om te kijken voor hoe en wat...Nee voor de behandeling! Nou ik kon even werkelijk geen woord uitspreken. Toen was mijn vraag hoe het zat met het inmiddels beruchte kosten plaatje. Hij zegt de zorgverzekering blijft buiten schot. Maar, zeg ik hoe gaat het dan in zijn werk? De kosten zijn voor het ziekenhuis, omdat ze in een leer traject zitten! Toen wist ik me even helemaal geen houding te geven...en klapte een beetje dicht. Inmiddels kon ik me weer aankleden, en hebben we even een afspraak gemaakt. Leek me wel verstandig omdat het ineens heel dicht bij komt, en ik natuurlijk ook veel vragen had.
16 april kon ik bij hem terecht. Vragen opgeschreven en alles gesteld. Hij heeft foto's gemaakt van alle kanten en het was nu afwachten op een afspraak om nogmaals goed te kijken of m'n spataderen weg zijn. Dit is toch wel een risico tijdens de liposuctie. Deze afspraak was 24 april. Ze hebben weer een ader behandeld Rechts, en links was perfect, dus daar kan Dr wijnen gaan beginnen.
Het gaat er nu echt van komen, en dat allemaal in zo'n enorme korte tijd. Al jaren ben je ermee bezig, weet je niet hoe het allemaal gaat verlopen, en nu in zo'n 5/6 weken is alles geregeld. Ik vind het allemaal nog wat onwerkelijk, en kan het nog moeilijk bevatten. Maar de datum staat 10 mei half 9 op de rochussenstraat.
Dr. Wijne zal hoogst waarschijnlijk 1 zone per keer behandelen, boven been aan de voorkant. Hij werkt met een soort zones, en het is even afwachten hoe het allemaal verloopt, en hoe het herstel is. Na ong 4-6 wkn wordt de andere kant gedaan. Het is een dagopname, met een plaatstelijke verdoving. Er wordt in verschillende banen vloeistof ingespoten, dit heeft tijd nodig om in te werken. Als dit is gebeurt, kan de liposuctie van start gaan. Dit alles kost zeker zo'n 3 a 3 1/5 uur. Daarna blijf ik nog in het ziekenhuis om bij te komen, stukjes te gaan lopen, en hoe ik me voel. Als alles goed gaat, mag ik rond 17.00u naar huis.Hier onder een filmpje hoe het ongeveer in grote lijnen zal verlopen. Dokter wijne pakt een paar dingen iets anders aan, maar komt een beetje op hetzelfde neer.
http://youtu.be/FI2TX3Fwnv8
Hieronder een site waar veel informatie te vinden is over LIPOEDEEM.
http://www.lipv.nl/lipoedeem.htm
Abonneren op:
Posts (Atom)